نصب داکت کابل فیبر نوری
جهت محافظت از کابل فیبر نوری معمولاً آن را داخل یک داکت یا مجرا نصب می‌کنند. به طور کلی، جنس داکت می‌تواند پلاستیک، بتن، فولاد، آهن و … باشد. از آنجا که کابل فیبر نوری به نیروی کشش، خمش و فشار بیش از حد حساس است، هنگام نصب کابل در داکت باید مراقب آسیب دیدن کابل باشیم. در این مقاله، روش‌های نصب داکت کابل فیبر نوری، آماده سازی محل و روند نصب داکت فیبرنوری را بررسی خواهیم کرد. اما قبل از آن باید ببینیم داکت چیست؟
داکت فیبرنوری چیست؟
داکت فیبرنوری در واقع یک لوله یا مسیر پلاستیکی است که کابل‌های فیبر نوری درون آنها قرار می‌گیرند. دلیل استفاده از داکت فیبرنوری محافظت بیشتر از کابل در برابر خطرات محیطی است. در شکل زیر تصویر چند نمونه داکت فیبر نوری را می‌بینید.
نصب کابل فیبر نوری در داکت
روش‌های نصب کابل فیبر نوری در داکت متفاوت است. به طور کلی، دو روش برای نصب کابل نوری در داکت وجود دارد، روش راندن در کابل و روش نصب با کمپرسور باد. حال بعد از تعریف هرکدام از روش‌ها وظیفه داکت را با هم مرور می‌کنیم.
۱- روش راندن در داکت
“روش راندن در داکت” به نصب کابل در داکت‌های زیرزمینی که از قبل نصب شده، توسط کشیدن دستی یا دستگاه کشش اشاره دارد. در این روش کابل را با کمک طناب از قبل نصب شده در داخل داکت، می‌کشند. این روش کشش معمولاً در شبکه‌های دسترسی که طول یک داکت زیرزمینی در آنها بیش از 200 تا 300 متر نیست، استفاده می‌شود. در این شرایط، کابل فیبر نوری باید به صورت سیم پیچ در هر چاله یا حفره موجود در هر 200 تا 300 متر ذخیره شود. از این رو، نصب کابل فیبر نوری در یک داکت با استفاده از روش کشش برای استفاده در فواصل کوتاه گزینه خوبی است.
محدودیت‌ها: با کابل‌های فیبر نوری باید مطابق با رتبه بندی طراحی آنها رفتار شود. در حین نصب باید به محدودیت‌های طراحی کابل‌ها توجه کرد و آنها را رعایت کرد.
۲- روش نصب با کمپرسور باد
نصب کابل با استفاده از کمپرسور باد با سرعت بالا همراه با نیروی فشار مکانیکی اضافی “شوت کردن هوا” نامیده می شود. روش شوت کردن هوا شامل شوت کردن هوا با سرعت زیاد و فشار یا کشش (پیستون) انجام می‌شود. اصل اساسی، تزریق هوای فشرده به داکت و سپس جریان یافتن هوا با سرعت زیاد در داکت و در امتداد کابل است. با استفاده از این روش می‌توان کابل‌های فیبر نوری استاندارد (مانند کابل‌های تک تیوب، یا چند تیوب، آرموردار و غیر آرموردار)، کابل‌های میکرو را در میکرو داکت‌ها نصب کرد. این روش برای مسیرهای پیوسته با طول بیش از 1000 متر قابل اجرا است.
محدودیت‌ها: برای شوتینگ کابل نیاز به تجهیزات ویژه کمپرسور هوا است. شوت کردن کابل فیبر نوری از طریق هوا به داخل داکت نیاز به یک داکت طویل و یکسره و تست فشار برای یکپارچگی انتقال دارد. کیفیت اتصالات داکت داخلی برای کارآمدی تکنیک‌های شوتینگ هوا بسیار مهم است.
تفاوت روش‌های نصب راندن و کمپسور باد؛ کدامیک را انتخاب کنیم؟
شرایط سایت، در دسترس بودن ماشین آلات و منابع از عوامل اساسی تعیین کننده در انتخاب روش نصب کابل است. تفاوت بین روش راندن و کشش و روش کمپرسور باد برای نصب کابل فیبر نوری در جدول زیر نشان داده شده است.
| فاکتورها | روش کشیدن | روش کمپرسور باد |
| طناب | استفاده از طناب قبل از نصب | بدون استفاده ازطناب برای نصب |
| قدرت | تجهیزات و نیروی انسانی در دو طرف | تجهیزات و نیروی انسانی در یک طرف |
| احتمال خرابی کابل | نیروهای زیاد روی کابل ها و داکت‌ها ممکن است منجر به آسیب دیدن کابل شود. | کابل و داکت می توانند کنترل شوند تا آسیب کابل به حداقل برسد. |
| نیروهای اصلی | کشیدن دستی | کمپرسور بزرگ و / یا پاور هیدرولیکی |
| مسیر | مسیر داکت مستقیم | مسیر داکت با چندین خم و لرزش |
| مسافت | مناسب برای نصب در مسافت کوتاه (چند صد متر) | مناسب برای نصب در مسافت طولانی (بیش از 2 کیلومتر) |
به طور کلی، از روش کمپرسور هوا به دلیل بهبود بهره وری نصب، به ویژه در داکت‌های طولانی‌تر با خم‌های متعدد و صرفه جویی در نیروی انسانی و زمان نصب، بیشتر از روش کشش استفاده می‌شود.
مقدمات نصب داکت با استفاده از روش کمپرسور هوا
در هنگام تحویل کابل نوری همیشه باید اقدامات احتیاطی عمومی انجام شود، مانند حداکثر کشش کشیده شده کابل و شعاع خمش اعلام شده، همچنین بیش از حداکثر فشار خرد کردن کابل و …. علاوه بر این، سایر اقدامات احتیاطی ایمنی عمومی نیز باید انجام شود. قبل از شروع نصب، برنامه‌ریزی ساخت نیز باید منعقد شود. آخرین و کمترین موارد، تجهیزات و مواد لازم برای هر بخش از نصب، از جمله داکت داخلی، روان کننده‌های کشش کابل، تجهیزات دمنده کابل و غیره مورد نیاز است.
روش نصب داکت با استفاده از کمپرسور هوا
مرحله 1: بازرسی از نظر ایمنی.
- قبل از نصب، تمام تجهیزات ایمنی، مانند موانع و پرچم و … باید در محل خود باشند.
- تمام دستورات و اقدامات ایمنی محلی را رعایت کنید. تمام دریچه‌های موجود باید از نظر گازهای مضر و تهویه مناسب بررسی شوند.
- آب باید پمپ شود و هر مانعی در طول مسیر از میان برداشته شود.
- دریچه‌ها را برای شرایط ایمنی عمومی مانند وجود نردبان، کابل و رک بررسی کنید.
مرحله 2: واحد دمنده، تجهیزات هیدرولیکی و تأمین‌کننده هوا را برای برقراری ارتباط بین دمنده و انتهای مسیر و همه مکان‌های میانی قرار دهید.
مرحله 3: قرقره را تنظیم و تراز کنید.
- بصورت بصری هر قرقره کابل را از نظر سلامت فیزیکی بررسی کنید.
- اطمینان حاصل کنید که فلنج‌های داخلی قرقره کابل صاف و بدون برآمدگی هستند و کابل‌ها می‌توانند به راحتی از قرقره بیرون بیایند.
- قرقره و یدک آن را در محل دریچه‌های از پیش تعیین شده، قرار دهید. و کابل را از بالای قرقره بیرون بیاورید.
- قرقره را تراز کنید تا کابل به راحتی توسط دمنده در داخل داکت قرار گیرد
مرحله 4: یراق آلات کششی را به کابل وصل کنید یا مفصل گردنده را به یراق جورابی انعطاف پذیر وصل کنید تا از پیچ خوردگی کابل در حین انتقال کابل جلوگیری شود. مفصل گردنده بعداً به واحد حامل هوایی متصل می‌شود.
مرحله 5 تا مرحله 11 مربوط به نصب داکت داخلی و تنظیم واحد دمنده داخلی است.
مرحله 12: از دریچه‌های میانی برای ذخیره برخی کابل‌ها استفاده کنید. در انتهای کابل فیبر نوری و محل‌های جوش میانی، کابل را به اندازه کافی شل کنید تا به راحتی به وسیله نقلیه اتصال سطح زمین به علاوه حداقل 30 فوت (9 متر) برسد.
مرحله 13: پیکربندی شکل زیر بهترین راه برای به حداقل رساندن پیچش و تنش در کابل فیبر نوری هنگام قرار دادن در داکت است. اندازه انتها به انتهای سیم پیچ در این شکل باید تقریباً 5 متر و قطر آن در هر نیم حلقه در حدود 1.5-2.5 متر باشد.
مرحله 14: پس از اتمام کشش کابل فیبر نوری، 3 متر انتهایی کابل فیبر نوری را برش دهید. یک درپوش محافظ روی انتهای کابل قرار دهید تا از نفوذ آب جلوگیری شود. انتهای آزاد کابل فیبرنوری را کلاف کرده و در محل مناسب قرار دهید تا از آسیب به آن جلوگیری شود.
وظیفه داکت کابل فیبر نوری
نصب کابل فیبر نوری در داکت هم محافظت بیشتری برای کابل فیبر نوری و هم فرصتی برای گسترش کابل در آینده ایجاد می‌کند. نصب کابل فیبر نوری در داکت تاکنون به طور گسترده‌ای برای کاربردهای ارتباطات راه دور اعمال شده است.
