سوییچ تجمیع
سه لایه طراحی شبکه یا سه لایه سنتی عبارتند از لایه هسته، لایه تجمیع و لایه دسترسی. این لایه‌ها با هم می توانند شبکه‌ای امن، قابل اعتماد و مقرون به صرفه را به مصرف کنندگان ارائه دهند. به عنوان بخش فیزیکی لایه تجمیع، سوئیچ‌های تجمیع معمولاً نقش مهمی در معماری کلی شبکه ایفا می‌کنند. حل امروز می‌خواهیم بدانیم سوئیچ تجمیع چیست؟ چگونه کار می‌کند؟ بیایید آن را با جزئیات بررسی کنیم.
سوییچ تجمیع چیست؟
سوئیچ تجمیع یک دستگاه در شبکه است که به چندین اتصال شبکه اجازه می‌دهد تا با هم در یک پیوند واحد جمع شوند. این امر باعث افزایش پهنای باند و عملکرد بهتر شبکه می‌شود. به طور معمول، سوئیچ‌های تجمیع از پروتکل‌های تجمیع پیوند، مانند پروتکل کنترل تجمیع پیوند (LACP) و تجمیع اترنت برای ترکیب چندین پیوند در یک اتصال منفرد و منطقی استفاده می‌کنند. بنابراین، آنها می‌توانند انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری زیادی را ارائه دهند و امکان گسترش سریع و آسان شبکه یا پیکربندی مجدد را فراهم کنند.
در بیشتر موارد، سوئیچ‌های تجمیع در شبکه‌هایی با سطح ترافیک بالا یا تعداد زیادی کاربر استفاده می‌شوند، زیرا می‌توانند به طور موثر داده‌ها را در چندین پیوند توزیع کنند.
سوئیچ تجمیع چه نقشی در شبکه ایفا می کند؟
سوئیچ تجمیع که در وسط معماری شبکه نصب شده وظیفه کنترل داده‌های ارسال شده از لایه پایین (سوئیچ لایه دسترسی) را بر عهده دارد و در عین حال داده‌ها را به لایه بالایی (سوئیچ لایه هسته) گزارش می‌دهد. این امکان جریان کارآمد ترافیک شبکه را فراهم کرده و به بهبود عملکرد شبکه کمک می‌کند.
پس از اینکه سوئیچ تجمیع، داده‌ها را از سوییچ دسترسی دریافت کرد، مسیریابی محلی، فیلتر کردن، تعادل ترافیک و مدیریت اولویت QoS را انجام می‌دهد. سپس داده‌ها را برای مکانیسم‌های امنیتی، ترجمه آدرس IP و مدیریت چندپخشی پردازش می‌کند. در نهایت، با توجه به نتیجه پردازش، داده‌ها را به سوییچ لایه هسته ارسال می‌کند یا مسیریابی محلی را برای اطمینان از عملکرد طبیعی لایه هسته انجام می‌دهد.
به طور کلی سوئیچ‌های تجمیع از نظر عملکرد و سرعت سوئیچینگ از سوئیچ‌های دسترسی بهتر عمل می‌کنند. آنها می‌توانند لایه مهمی از افزونگی و مقیاس پذیری را برای شبکه فراهم کنند و همچنین ترافیک شبکه را هدایت کنند و سیاست‌های امنیتی شبکه را اعمال کنند.
آیا لایه توزیع همانند لایه تجمیع است؟
لایه توزیع و لایه تجمیع دو لایه مجزا از معماری شبکه هستند. لایه توزیع وظیفه انتقال ترافیک از هسته شبکه به لایه دسترسی را بر عهده دارد، در حالی که لایه تجمیع ترافیک را از لایه دسترسی جمع آوری کرده و آن را به هسته ارسال می‌کند.
این دو لایه توسط یک لینک لایه 2 به هم متصل شده‌اند که امکان ارتباط مستقیم بین این دو را فراهم می‌کند. نقش این دو لایه متفاوت است، اما آنها با هم کار می‌کنند تا یک معماری شبکه ایمن و کارآمد را ارائه دهند.
سوئیچ های تجمیع در مقابل سوئیچ های دسترسی: تفاوت چیست؟
تمایز اصلی بین سوئیچ‌های دسترسی و سوئیچ‌های تجمیع، سطح عملکرد آنهاست.
سطح عملیاتی: سوئیچ دسترسی در شبکه قرار دارد که کاربران می‌توانند مستقیماً به شبکه متصل شوند یا به آن دسترسی داشته باشند. در مورد سوئیچ تجمیع، برای کاهش بار روی تجهیزات لایه اصلی استفاده می‌شود و آپلود و توزیع و همچنین عملکردهای دیگری مانند اجرای سیاست، امنیت و دسترسی گروه کاری را انجام می‌دهد.
امکانات: سوئیچ‌های تجمیع به عملکرد بیشتری نسبت به سوئیچ‌های لایه دسترسی نیاز دارند تا تمام ترافیک دستگاه‌های لایه دسترسی، رابط‌های کمتر و نرخ سوئیچینگ سریع‌تر را مدیریت کنند. سوئیچ دسترسی در درجه اول پهنای باند کافی را برای دسترسی به لایه دسترسی فراهم می‌کند و شامل عملکردهای مدیریت کاربر مانند احراز هویت آدرس، احراز هویت کاربر و جمع آوری اطلاعات کاربر است.
مواردی که باید هنگام انتخاب سوئیچ های تجمیع در نظر گرفت
پهنای باند Backplane و نرخ ارسال بسته
اگر پهنای باند صفحه پشتی و نرخ ارسال بسته محدود باشد، قابلیت پردازش داده سوئیچ به خطر می‌افتد و منجر به ازدحام می‌شود. با این حال، اکثر سوئیچ‌های مارک در حال حاضر موجود در بازار، مانند سوئیچ FS S5800-48T4S، می‌توانند سوئیچینگ سرعت سیم را پشتیبانی کنند. در نتیجه، هنگام انتخاب سوئیچ تجمیع، کافی است براساس نیازهای واقعی، سوئیچ مناسب را انتخاب کنید تا از هدر رفتن منابع جلوگیری شود.
نوع پورت و شماره پورت
داده‌های چندین سوئیچ دسترسی باید قبل از ارسال به سوئیچ اصلی توسط سوئیچ تجمیع ترکیب شوند. هنگام انتخاب سوئیچ تجمیع باید نوع و تعداد پورت‌های uplink در سوئیچ‌های دسترسی شبکه را در نظر گرفت. هنگام انتخاب سوئیچ تجمیع، بهتر است مقیاس شبکه را در نظر بگیرید. با ارتقاء و گسترش شبکه، شرکت باید یک سوئیچ در سطح سازمانی با پورت‌های مقیاس‌پذیر را به عنوان سوئیچ تجمیع انتخاب کند.
سرعت پورت
هنگام تعیین نرخ پورت سوئیچ تجمیع باید لینک بالا و پایین را در نظر گرفت. سرعت پورت‌ها می‌تواند یکسان یا متفاوت باشد. به عنوان مثال، هنگامی که یک سوئیچ تجمیع 10G باید با یک سوئیچ دسترسی 10G به یکدیگر متصل شود، یک پورت downlink 10G باید انتخاب شود.
مدیریت عملکردی
تجمیع لینک: پیوندهای تجمیع پهنای باند بالا که به سوئیچ‌های اصلی متصل می‌شوند برای سوئیچ‌های تجمیع مورد نیاز هستند. بنابراین، تجمیع پیوند باید توسط سوئیچ‌های تجمیع پشتیبانی شود تا اطمینان حاصل شود که لایه دسترسی پهنای باند کافی دارد و حتی اگر یکی از پیوندها قطع شود، می‌تواند به کار خود ادامه دهد.
کیفیت خدمات (QoS): برای اطمینان از کیفیت سرویس برای نوع خاصی از ترافیک، خط مشی اولویت QoS ممکن است در هنگام انتقال به آن اولویت بدهد. عملکرد و کیفیت ارتباطات صوتی و تصویری را نمی‌توان در طول انتقال شبکه تضمین کرد، مگر اینکه هنگام خرید، سوئیچ سطح سازمانی را انتخاب کنید که از QoS به عنوان سوئیچ تجمیع پشتیبانی کند.
استراتژی امنیتی سوئیچ تجمیع می‌تواند یک سوئیچ در سطح سازمانی را انتخاب کند که از کنترل‌های امنیتی برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز و اطلاعات مخرب از ورود به شبکه پشتیبانی می‌کند. ACL (فهرست کنترل دسترسی) می‌تواند انواع ارتباطات ترافیکی مجاز را مشخص کند، به طور موثر انتقال برخی از اشکال ترافیک را متوقف کند و امنیت شبکه را حفظ کند.
افزونگی
ایمنی شبکه با قابلیت افزونگی تضمین شده است. افزونگی برق برای سوئیچ‌های تجمیع بسیار مهم است، زیرا به آنها اجازه می‌دهد حتی اگر یکی از منابع تغذیه آنها از کار بیفتد یا نیاز به تعویض داشته باشد، به کار خود ادامه دهند و از هرگونه اختلال در عملکرد عادی شبکه جلوگیری می‌کند.
جمع بندی نهایی
سوئیچ‌های تجمیع در معماری شبکه ضروری هستند. هنگام انتخاب یک مناسب برای کسب و کار خود، لطفاً عوامل ذکر شده در بالا مانند نرخ پورت، افزونگی و غیره را در نظر بگیرید.
منبع: community.fs
