کابل فیبر نوری خشک
همانطور که می‌دانید کابلهای فیبرنوری به دسته‌های مختلفی تقسیم‌بندی میشوند. این تقسیم بندی‌ها بر اساس تعداد فیبرنوری داخل کابل، تعدا روکش‌های کابل، مواد استفاده شده در کابل‌ها از جمله استیل یا ژله انجام می‌شود. یکی از مهم‌ترین انواع دسته‌بندی‌های کابل فیبرنوری، ژله فیلد بودن یا نبودن کابل‌ها است، که این ویژگی را اصطلاحا به خشک بودن یا نبودن کابل می‌شناسند. در این مقاله ابتدا در مورد کابلهای ژله‌فیلد (Jelly-filled) صحبت کرده و سپس به تفصیل به توضیح کابل فیبر نوری خشک خواهیم پرداخت.
کابل فیبر نوری دارای ژل جاذب رطوبت
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی که باید یک کابل فیبرنوری داشته باشد محافظت فیبرها در برابر آب است، زیرا فیبرهای نوری به شدت به آب و رطوبت حساس هستند و در صورت نشت رطوبت درون آنها تلفات انتقالشان به طور چشمگیری افزایش می‌یابد. از این رو از تکنیک‌های مختلفی برای ضد آب کردن کابلهای فیبرنوری استفاده می‌شود که مهم‌ترین آنها ژله سرد و گرم است. از ژله‌ی سرد در اطراف تارهای فیبرنوری ، در واقع درون لوزتیوب، استفاده می‌شود و از ژله‌ی گرم در اطراف لوز تیوب‌ها، به عبارتی درون هسته کابل، استفاده می‌شود. این ژله‌ها وظیفه‌ی جذب رطوبت احتمالی و جلوگیری از رسیدن آب و رطوبت به تارهای فیبرنوری را دارند.
اما مسئله‌ای که وجود دارد این است که این ژله‌ها به مرور زمان (بیشتر از ۱۰ یا ۲۰ سال) خشک میشوند، همچنین به هنگام اسپلایس کردن دو فیبر، باید حتما ژله از روی فیبرها تمیز شود تا بتوان جوش یا فیوژن را انجام داد که خود این مسئله بسیار زمان‌بر است. برای حل این مشکلات از نوعی نوار و نخ جاذب رطوبت استفاده می‌شود که در حالت عادی خشک است، به همین دلیل این نوع کابل‌ها را کابل فیبر نوری خشک می‌نامند. این نخ و نوار جاذب رطوبت در هنگام نشت آب به داخل فیبر حالت ژله‌ای به خود می‌گیرند و از فیبرها در برابر آب محافظت می‌کنند. البته در محیط‌های بسیار خیس و زیر آب لازم است که از کابلهای دارای ژله استفاده شود.
کابل فیبر نوری خشک
همانطور که در بالاتر ذکر شد کابل‌هایی که در ساختارشان به جای ژله از نخ و نوار جاذب رطوبت استفاده شده باشد را کابل فیبر نوری خشک می‌نامند. برخی کابل‌ها تماما خشک هستند به‌طوریکه به‌جای ژله گرم داخل کور از نخ و نوار جاذب رطوبت و برای ژله سرد داخل لوزتیوب‌ها از نخ جاذب رطوبت در میان فیبرها استفاده می شود. برخی دیگر اما فقط بخش کور یا هسته‌شان خشک است و داخل لوزتیوب‌ها از ژله استفاده شده است. این کابل‌ها رایج‌ترین کابلهای موجود در بازار هستند که آنها را به عنوان کابلهای فیبر نوری خشک می‌شناسند و بسیار پرطرفدارند. در مقاله‌های قبل مقایسه‌ی کاملی بین کابلهای خشک و ژله فیلد خاکی و کابل های کانالی انجام شده‌است، برای مطالعه‌ی بیشتر می توانید از این مقالات کمک بگیرید.
مزایای کابل فیبر نوری خشک
به هنگام استفاده از ژله، چون باید تمام منافذ موجود در لوزتیوب یا هسته پر شوند، نیاز به مواد بیشتری وجود دارد که این مسئله هم باعث افزایش وزن و هم هزینه‌ی کابل می‌گردد. کابل فیبر نوری خشک، با حذف ژله و استفاده از نخ و نوار جاذب رطوبت باعث کاهش وزن و هزینه‌ی کابل‌ها می‌گردند. مهم‌ترین مزیت دیگر کابلهای خشک این است که به علت نبودن ژله دیگر نیاز نیست که اپراتور در هنگام فیوژن کردن زمانی را برای پاک کردن تارهای فیبر از ژله اختصاص دهد. همچنین نیازی به استفاده از مواد شیمیایی جهت پاک کردن ژله از روی فیبرها نیست. در ادامه به توضیح مفصل هر کدام از این مزایا می‌پردازیم…
کاهش وزن
به طور کلی میزان استفاده از نخ و نوار جاذب رطوبت به نسبت ژله بسیار کمتر است. زیرا ژله باید در تمام منافذ کابل جای بگیرد، اما نوار جاذب رطوبت فقط یک لایه دور هسته پیچیده می‌شود و از نخ جاذب رطوبت در حد چند تار استفاده می‌شود. این تفاوت باعث می‌شود تا وزن کابل فیبر نوری خشک به‌طور چشمگیری کاهش یابد. کابل با وزن کم به هنگام نصب و راه‌اندازی بسیار مناسب‌تر از یک کابل سنگین وزن است. علاوه بر این، به علت اینکه مقاومت کششی کابل فیبرنوری به وزن آن وابسته است می‌توان کابلهای فیبرنوری خشک را در فواصل طولانی‌تری استفاده کرد.
کاهش مواد مصرفی و هزینه
همانطور که بالاتر ذکر کردیم، میزان استفاده از نخ و نوار جاذب رطوبت به نسبت ژله کمتر است. بنابراین میزان مواد مصرفی در کابلهای خشک کمتر است که باعث کاهش هزینه‌ی تمام شده‌ی کابل خواهد شد. همچینن در کابلهای تماما خشک نیاز به تمیز کردن ژله‌ی داخل هسته و همچنین ژله‌ی موجود در لوزتیوب‌ها نیست که این باعث می‌شود نیاز به دستمال و محلول پاک کننده‌ی ژله از روی فیبر نباشد. هنگام کار با کابلهای نیمه خشک که در بازار ایران رایج است، برای بخش هسته و دور لوزتیوب‌ها نیازی به پاکسازی فیبرهای از ژله وجود ندارد، ولی بخش داخل لوزتیوب‌ها همچنان نیاز به پاکسازی دارند. این مسئله به خودی خود باعث کاهش هزینه‌ی نصب کابلهای خشک نسبت به کابلهای ژله فیلد می‌گردند. زیرا که دیگر نیازی به استفاده از برخی مواد که هنگام نصب کابلهای ژله فیلد لازم بود، نیست.
صرفه جویی در زمان نصب
مطابق بحث بالا، عدم وجود ژله در کابل فیبر نوری خشک باعث می‌شود که هنگام فیوژن دو فیبر نیازی به تمیزکاری ژله از روی فیبرها نباشد. این مسئله علاوه بر صرفه‌جویی در هزینه باعث صرفه‌جویی در زمان نیز می‌شود، به یان دلیل که زمان مورد نیاز برای پاک کردن ژله ها ذخیره شده و فرآیند نصب و فیوژن کردن دو کابل سریعتر انجام می‌گیرد. طبق مقایسه‌ی انجام شده، فیوژن کابلهای خشک نسبت به کابلهای دارای ژله، به ازای هر لوزتیوب ۱۲ فیبره، ۹۰ ثانیه سریعتر انجام می‌شود. با این حساب یک کابل ۷۲ کور خشک ۹ دقیقه سریعتر از همتای ژله فیلد خود فیوژن می‌شود. همین زمان برای کابل ۱۴۴ کور ۱۸ دقیقه است که معادل با یک سوم زمان مورد نیاز برای کابل ژله فیلد است و زمان قابل توجهی است.
شکل بالا مدت زمان مورد نیاز برای انجام اسپلایس یک کابل فیبرنوری ۱۴۴ کور خشک و ژله ای را به طور خلاصه نشان می‌دهد. ستون آبی نشاندهندهی مدت زمان مورد نیاز برای آماده‌سازی هسته کابل جهت انجام اسپلایس است. این زمان برای کابل ژله‌فیلد ۲۰ دقیقه و برای کابل خشک ۵ دقیقه است. ستون دوم که ستون قرمز رنگ است مدت زمان آماده‌سازی فیبرهای داخل لوزتیوب برای اسپلایس است. این مدت زمان برای کابل دارای ژله ۱۳۵ دقیقه و برای کابل خشک ۴۵ دقیقه است. با این تفاسیر، همانطور که در ستون سبز رنگ نشان داده شده است، کل زمان مورد نیاز برای آماده‌سازی کابل ژله‌فیلد و خشک جهت فیوژن به ترتیب ۱۵۵ دقیقه و ۵۰ دقیقه است. این مقادیر نشاندهندهی این است که با داشتن کابل خشک، ۱۰۵ دقیقه در زمان آماده‌سازی کابل ۱۴ کور صرفه‌جویی می‌شود. اما باید به این نکته توجه کنیم که برای فیوژن نیاز است که دو کابل را با هم فیوژن کنیم، پس زمان صرفه‌جویی شده‌ی حقیقی ۲۱۰ دقیقه است که در ستون بنفش نمایش داده شده است.
دوست‌دار طبیعت
از آنجایی‌که در کابلهای خشک ژله‌ای وجود ندارد که از روی لوزتیوب‌ها یا فیبرها پاک شود، بنابراین نیازی به استفاده از مواد شیمیایی برای تمیز کردن آنها وجود ندارد. از این رو استفاده از این کابل باعث ورود ماده‌ی مضر و شیمیایی به طبیعت نمی‌شود و کاملا دوست‌دار طبیعت است.
جمع بندی نهایی
همانطور که با خواندن این مقاله متوجه شدید، کابل فیبر نوری خشک اصطلاحا به کابل‌هایی گفته می‌شود که در آنها از ژله برای محافظت کابل‌ها از رطوبت استفاده نمی‌شود و به جای آن از یک نوع نخ یا نوار نازک که در حالت عادی خشک هستند و در هنگام نفوذ آب و رطوبت به حالت ژله‌ای در می‌آیند استفاده می‌شود. البته این کابل‌ها درجه‌بندی دارند: برخی تماما خشک و برخی قسمت داخل هسته کابلشان خشک است اما درون لوزتیوب‌هایشان ژله قرار دارد که یان نوع کابل‌ها رایج ترین کابلهای مورد استفاده در بازار هستند. جهت تهیه این کابل‌ها می‌توانید با همکاران واحد فروس بانک فیبرنوری و شبکه تماس بگیرید.
کابلهای فیبر نوری
کابل فیبر نوری
کابل فیبر نوری
