کابل فیبر نوری هوایی
امروزه از کابل فیبر نوری هوایی معمولاً در ارتباطات نوری استفاده می‌شود. کابل‌های هوایی نصب شده روی دکل‌ها را حتی می‌توانیم در اطراف خود نیز ببینیم. به منظور سازگاری با محیط خشن بیرونی و جلوگیری از سرقت فیبر نوری، کابل فیبر نوری هوایی یا کابل‌های Aerial از موادی تشکیل شده است که با کابل فیبر نوری معمولی یکسان نیستند. از همین جهت دوست داریم مقاله امروز را به این مبحث و بررسی کامل این نوع کابل‌ها اختصاص دهیم. با ما همراه باشید…
کابل فیبر نوری هوایی
قبل از هر چیزی بهتر است تعریفی از کابل‌های هوایی یا Aerial داشته باشیم. کابل فیبر نوری هوایی نوعی کابل فیبر نوری است که برای نصب در محیط بیرون و به طور خاص روی دکل‌ها و تیرهای چراغ برق استفاده می‌شود. یکی از مزایای استفاده از کابل‌های فیبرنوری هوایی به جای کابل‌های خاکی، امکان نصب آسان و کم هزینه این کابل‌ها نسبت به کابل‌های خاکی است، زیرا این کابل‌ها را روی تیرهای موجود نصب می‌شوند و نیازی به حفر مسیر برای کابل فیبرنوی نیست. روش نصب کابل هوایی کار سختی نیست زیرا می‌توان از دکل‌ها و تیرهای چراغ برق برای نصب فیبرهای هوایی استفاده کرد که باعث صرفه جویی بیشتر در زمان و هزینه‌های نصب می‌شود. کابل‌های هوایی را عمدتاً در بالاترین ردیف دکل یا تیرهای برق و بالای کابل‌های انتقال نصب می‌کنند، این کابل ها مناسب نصب در مسیرهای مسطح یا با پستی بلندی کم هستند.
طراحی کابل فیبر نوری هوایی به دلیل محیط نصب آن، باید به گونه‌ای باشد که در برابر تخریب طبیعت و آسیب‌های انسانی یا سرقت مقاوم باشد. کابل‌های هوایی به دلیل اینکه مستقیما در معرض هوا هستند به راحتی تحت تأثیر بلایای طبیعی مانند توفان، سیل و یخ‌زدگی و … قرار می‌گیرند. همچنین اثر نیروی خارجی و ضعف قدرت مکانیکی خود کابل بسییار روی کابل تاثیرگذار است. بنابراین، میزان خرابی کابل‌های فیبر نوری هوایی بیشتر از کابل‌های خاکی یا کانالی است.
انواع کابل فیبر نوری هوایی
به‌طور کلی کابل‌های فیبرنوری هوایی در سه نوع مختلف دسته‌بندی می‌شوند:
Optical Self Support Cable) OSSC): کابل فیبر نوری هوایی خود پشتیبان یک کابل فیبرنوری هوایی دارای مهار فولای است که دارای استحکام و مقاومت بالا در شرایط محیطی نامناسب است. همانطور که در شکل‌های زیر می‌بینید در بالای این ساختار، چند رشته سیم فولادی به عنوان مهار قرار دارد که وظیفه استحکام کابل را بر عهده دارد. وجود این رشته سیم فولادی محکم باعث می‌شود تا فیبر در برابر کشش ناشی از آسیب‌های محیطی و انسانی مصون باشد. کابل‌های OSSC با توجه به تعداد لوزتیوب‌ها یا دارا بودن عنصر مقاوم ساختارهای مختلفی را می‌تواند داشته باشد که در ادامه به بررسی آنها می‌پردازیم.
کابل شکل بالا یک نوع ساختار کابل OSSD را نشان می‌دهد که دارای یک عنصر مقاوم مرکزی است و لوزتیوب‌های دارای فیبرنوری در اطراف آن قرار گرفته‌اند. اطراف این مجموعه با نوار جاذب رطوبت و نوار استیل پوشانده شده است تا در برابر نفوذ آب، حمله جونده‌ها و سایر شرایط محیطی مقاوم باشد. در نهایت یک روکش پلاستیکی، کابل و مهار فولادی را به یکدیگر متصل کرده است. تعداد کورهای این ساختار بین ۴ تا ۴۸ کور می‌تواند متغیر باشد. کابل OSSC دارای عنصر مقاوم مرکزی با توجه به تعداد ژاکت‌ها دو دسته بندی مختلف دارد: سینگل جکت و دبل جکت. که در نوع دبل جکت یک لایه نوار کورگیت استیل و یک ژاکت پلاستیکی روی کابل سینگل جکت قرار می‌گیرند.
تصاویر زیر به ترتیب مربوط به کابل OSSC سینگل جکت و دبل جکت با لوزتیوب مرکزی هستند. این نوع ساختار برخلاف ساختار قبلی دارای عنصر مقاوم مرکزی نیست، بلکه یک لوزتیوب مرکزی در این کابل قرار دارد. این نوع کابل هوایی می‌تواند دارای 4 تا ۱۲ کور فیبرنوری باشد.
All Dielectric Self Support) ADSS) :
کابل فیبر نوری هوایی خود پشتیبان تمام دی‌الکتریک، یک کابل هوایی خود پشتیبان است که بر خلاف مدل OSSC، دارای رشته سیم‌های فولادی نیست و مقاومت خود را از طریق نخ‌های آرامید ایجاد می‌کند. میزان نخ آرامید استفاده شده در کابل هوایی نسبت به کابل‌های زمینی بیشتر است، لذا مقاومت کششی بیشتری را فراهم می کنند. عدم استفاده از سیم فولادی وزن و هزینه ساخت و همچنین هزینه نصب و راه اندازی این کابل‌ها را بسیار پایین می‌آورد.
نکته مهم در ساخت کابل‌های ADSS این است که روکش این کابل‌ها باید Anti track باشد یعنی در برابر امواج الکترومغناطیسی مقاوم باشند، زیرا جریان‌های فشار قوی موجود در خطوط انتتقال باعث تخریب روکش‌های معمول می‌شوند.
مسئله مهم دیگر در کابل‌های ADSS مسافت قابل استفاده از این کابل‌ها بین دو دکل است که اصطلاحا به آن span می‌گویند. این پارامتر عموما در حدود ۱۰۰ متر است که مقدار دقیق آن در دیتاشیت کابل ذکر می‌شود.
Optical Ground Wire) OPGW) : کابل OPGW یا کابل نوری زمین، یک نوع کابل هوایی است که دارای رشته سیم‌های فولادی در اطراف کابل است که جهت زمین کردن خط انتقال از آنها استفاده می‌شود. اگر در خط فشار قوی سیم زمین نداشته باشیم و نیاز به فیبر نوری هم داشته باشیم از یک کابل OPGW استفاده می‌کنیم که هر دو عملکرد را همزمان داشته باشد. در مورد کابل OPGW و انواع مختلف ساختارهای آن در مقاله‌ی کابل OPGW چیست به تفصیل صحبت کرده ایم.
هنگام نصب کابل فیبر نوری هوایی، همیشه دو راه وجود دارد:
اتصال یک کابل فیبر نوری به یک مسنجر فولادی یا نصب مستقیم کابل‌های هوایی خود پشتیبان. نکات زیر را حتما در نصب کابل های Aerial رعایت کنید:
۱- مسائل رایج در نصب کابل هوایی
قطب بن بست: قطب بن بست قطبی سودمند است که کابل هوایی خود پشتیبان یا یک مسنجر فولادی روی آن نصب شده و به یک بن بست تبدیل می‌شود.
طول مسنجر: به طول مسنجر فولادی پیوسته کشیده شده بین دو قطب بن بست یا اصطلاحا همان span کابل اشاره دارد.
قطب های میانی: همه قطب‌های بین دو قطب بن بست.
۲- برنامه ریزی دقیق قبل از نصب
- مسیر نصب کابل باید کاملا بررسی و آماده سازی شود و فاصله کافی بین دو کابل برای نصب کابل هوایی در نظر گرفته شود تا در صورت نیاز اقدام به نصب دکل جدید گردد.
- برای صرفه جویی در زمان و هزینه نصب، ترجیحا از دکل‌های موجود استفاده کنید.
- کابل فیبر نوری هوایی به دلیل ماهیت آنها باید در بالاترین ردیف دکل نصب شود..
- در دکل‌هایی که مشترکان کابل برق و کابل فیبرنوری را انتقال می دهند باید فاصله کافی بین کابل‌های فیبر نوری و کابل‌های برق را رعایت کرد.
- قطب‌های بن بست موجود را باید از لحاظ توان تحمل تنش و نیروی ناشی از کابل‌های فیبرنوری هوایی ارزیابی کنید.
- محل‌های جوش باید طوری انتخاب شوند تا طولانی‌ترین مسیر span ممکن و حداقل تعداد جوش‌ها را داشته باشیم. علاوه بر این، آنها باید دسترسی راحتی به دستگاه اسپلایس (جوش) داشته باشند.
- نصب و راه اندازی کابل‌های هوایی هرگز نباید در شرایط هوایی مرطوب انجام شود. علاوه بر این، همه پرسنل باید برای کار در خطوط انتقال فشار قوی آموزش دیده باشند.
- کابل‌های فیبرنوری هوایی (شامل کابل‌های تمام دی الکتریک) هنگام نصب در مجاورت کابل‌های برق فشار قوی باید حتما اتصال به زمین شوند.
۳- حفظ ایمنی در زمان نصب
- برای به حداقل رساندن احتمال بروز اتفاقات ناگوار در محل کار، از علائم هشدار دهنده نظیر سد معبر، محافظ چاله و مخروط ها استفاده کنید.
- اطمینان حاصل کنید که ابزار و تجهیزات مورد استفاده برای نصب کابل به درستی کار می‌کنند. زیرا عملکرد نامناسب تجهیزات ممکن است به کابل‌ها یا پرسنل آسیب برساند.
- هنگام کار در نزدیکی کابل‌های فشار قوی، ایمنی را رعایت کنید.
راهنمای نصب کابل های هوایی
در این مقاله از بانک فیبر نوری به کابل های فیبر نوری هوایی و مواردی درباره نصب هوایی اشاره کردیم. با این حال، پس از یادگیری این آموزش، اغلب یک سوال پیش آید. هنگام بررسی استقرار فیبر نوری هوایی، کدام یک از انواع کابل های هوایی برای شما مقرون به صرفه است؟
کابل ADSS نسبت به انواع دیگر کابل‌ها بسیار ارزان‌تر است، اما دارای مهار فلزی نیست.
کابل OPGW بسیار گران قیمت است و مزیت آن دارا بودن امکان اتصال به زمین کردن خط انتقال است و در مواردی که خط زمین وجود ندارد انتخاب بسیار مناسبی است.
در یک کلام، براساس شرایط خود، گزینه‌های موردنظر را بررسی کنید و سپس تصمیم بگیرید که چه چیزی بیشتر از همه برای شما منطقی است
