تفاوت UDP با TCP
پروتکل‌های ارتباطی UDP و TCP جنبه‌های اساسی اینترنت، دسترسی به منابع وبسایت و انتقال داده‌ها هستند. با این حال، تفاوت بین پروتکل Datagram کاربر (UDP) و پروتکل کنترل انتقال (TCP) کمی گیج کننده باشد. در اینجا راهنمایی برای این استانداردهای مهم و همه چیزهایی است که برای درک تفاوت UDP با TCP باید بدانید.
تفاوت UDP با TCP
قبل از اینکه بحث تفاوتی را پیش بکشیم باید تعریفی از هر دو داشته باشیم.
TCP چیست؟ پروتکل کنترل انتقال (TCP) یک استاندارد ارتباطی قدیمی است که توسط گروه متخصصین مهندسی اینترنت (IETF) برای مدیریت انتقال داده‌ها به صورت آنلاین تعریف شده است. TCP بین دو کامپیوتر ارتباط برقرار می‌کند تا از تحویل مطمئن بدون از دست دادن بسته‌ها یا اطلاعات اطمینان حاصل کند.
UDP چیست؟ پروتکل دیتاگرام کاربر (UDP) یک پروتکل ارتباطی لایه انتقال است که به طور گسترده به صورت آنلاین استفاده می‌شود. UDP که چندین دهه پیش توسعه یافت، بخشی از پروتکل TCP/IP است و به همین ترتیب یک لایه اساسی از وب است. UDP سریع بوده و عموماً برای انتقال‌های حساس به زمان، مانند جریان ویدئو و ترافیک صوتی از طریق پروتکل اینترنت (VoIP) استفاده می‌شود.
UDP و TCP چگونه کار می کنند؟
هنگامی که یک کامپیوتر یا برنامه سعی می‌کند از طریق یک شبکه به دیگری متصل شود، از پروتکل‌ها برای مدیریت انتقال و تبادل استفاده می‌شود. هنگامی که دستگاه‌ها متصل می‌شوند، از طریق آدرس‌های پروتکل اینترنت (IP) آنها شناسایی می‌شوند. برای تأیید اتصالات، یک دست دادن سه طرفه اغلب قبل از انتقال داده انجام می‌شود. با این حال، هر پروتکل مراحل یکسانی را دنبال نمی‌کند.
تفاوت های عمده بین UDP و TCP
در بررسی تفاوت UDP با TCP، هر دو UDP و TCP برای ارسال و انتقال اطلاعات طراحی شده‌اند.
TCP بر انتقال داده‌های کارآمد و قابل اعتماد متمرکز است. پروتکل TCP یک جلسه از طریق دست دادن ایجاد می کند تا داده‌ها را با موفقیت تحویل دهد. اگر بسته‌های داده با موفقیت انتقال پیدا نکنند، دوباره ارسال می‌شوند. TCP همچنین از توالی بسته استفاده می‌کند، که حجم زیادی از داده‌ها را به واحدهای کوچکتر تقسیم می‌کند تا اطمینان حاصل شود که اطلاعات با موفقیت ارسال می‌شود و قبل از انتقال به بسته بعدی تأییدیه دریافت می‌کند.
با این حال، UDP برای تأیید در هنگام ارسال داده متوقف نمی‌شود و لزوماً بسته‌های گمشده را مجدداً ارسال نمی‌کند. معاوضه برای فقدان نظارت بر خطا، افزایش سرعت است. در حالی که TCP نیاز به دست دادن بین ماشین‌ها دارد و تحمل تاخیر وجود دارد، UDP به عنوان یک پروتکل “آتش و فراموش کردن” شناخته می‌شود. همانطور که Red Hat توضیح می‌دهد:
TCP برای برقراری ارتباط شبکه به تبادل اطلاعات رفت و برگشت زیادی بین فرستنده و هدف نیاز دارد. سپس، حتی پس از برقراری ارتباط، رفت و آمد بیشتری وجود دارد زیرا TCP نیاز دارد که فرستنده هر بار که یک بسته داده ارسال می‌شود، یک تأییدیه از هدف دریافت کند. این رفت و برگشت زمان را می‌خورد. UDP هیچ گونه اتصال رفت و برگشتی ندارد.
به عبارت دیگر، TCP بر انتقال داده‌های قابل اعتماد و دقیق، با سرعت به عنوان یک معامله تمرکز دارد. UDP برعکس عمل می‌کند و سرعت را در اولویت قرار می‌دهد و تضمینی برای سفارش یا انتقال بسته ارائه نمی‌دهد. UDP همچنین ممکن است در برابر حملات Distributed Denial-of-Service (DDoS) مستعدتر باشد.
در حالی که IETF اکنون استانداردی برای HTTP/3 از طریق QUIC به عنوان یک پروتکل جدید پیشنهاد کرده است که به طور بالقوه می‌تواند هر دو مفهوم را متعادل کند، UDP و TCP هنوز در سراسر جهان بسیار مورد استفاده هستند.
منبع: zdnet
