ترمینال کردن فیبر نوری
در هر شبکه فیبر نوری، مهم است که فیبرها به درستی به یکدیگر و به سایر ادوات شبکه متصل شوند. یک اتصال قابل اعتماد، اتصالی است که با به حداقل رساندن تلفات نور عملکرد شبکه را حفظ کند و از هرگونه تاثیر ناشی از رطوبت یا آلودگی کانکتور بر روی اتصال جلوگیری کند. ترمینال کردن فیبرنوری، مجموعه اقداماتی‌ست که انتهای فیبر نوری را برای اتصال به فیبر دیگر یا کانکتور اماده می‌کند. ترمینال کردن فیبر نوری الزامات و روش‌های مشخصی دارد که در ادامه به آن می‌پردازیم.
ترمینال کردن فیبر نوری
برای اینکه فیبر را به سایر دستگاه‌ها یا تجهیزات، متصل کنیم باید انتهای فیبر نوری قطع شود و به یک اتصال دهنده یا اصطلاحا کانکتور و یا مستقیماً به فیبر دیگری وصل شود. این مورد به عنوان جوش دو فیبر (اتصال دائمی بین دو فیبر) شناخته می‌شود. اگر از کانکتور استفاده شود، بعدا می‌توان دو فیبر را برای آزمایش یا تغییر مسیر کابل جدا کرد.
مقایسه روش های اتصال
دو روش اصلی برای اتصال وجود دارد: روش مکانیکی و روش فیوژن.
در اتصال مکانیکی، انتهای دو فیبر در یک ردیف قرار می‌گیرند تا نور بتواند عبور کند و سپس از پوششی برای نگه داشتن دائمی آنها در کنار هم استفاده می‌کنند. در اتصال فیوژن معمولاً از یک قوس الکتریکی برای ذوب انتهای دو فیبر با کمک ترمینال کردن فیبر نوری و اتصال آنها به یکدیگر در یک جوش دائمی استفاده می‌شود.
با مقایسه این دو روش، اتصال مکانیکی ساده‌تر بوده و روکش‌ها کوچک و کم هزینه هستند. از طرف دیگر، اتصال فیوژن نیاز به استفاده از یک دستگاه اسپلایسر گران قیمت دارد، اما اتصالی ایجاد می‌کند که تلفات انتقال کمتری نسبت به اتصال مکانیکی داشته و بازتاب کمتری نیز دارد، همچنین اتصال مطمئن‌تری را بدون نیاز به پولیش ارائه می‌دهد. البته اگر فیبرهای نوری به درستی در یک راستا قرار نگیرند، در صورت وجود شکاف هوا، آلودگی یا رطوبت بین دو فیبر، امکان از بین رفتن نور یا منعکس شدن آن نیز وجود دارد.
روش ترمینال کردن کانکتور
برای ترمینال کردن فیبر نوری با یک کانکتور، یک روش استفاده از “pigtail” است که یک فیبر نوری کوتاه بوده که یک کانکتور از قبل در یک انتهای آن نصب شده است. انتهای فیبر لخت را می‌توان معمولاً با استفاده از اتصال فیوژن، به فیبر اصلی که می‌خواهیم ترمینال کنیم، متصل کنیم. اگر کابل دارای چند فیبر باشد، هر یک از فیبرهای جزء را می‌توان به یک پیگتیل جداگانه متصل کرده و از این رو به یک کانکتور جداگانه وصل کرد.
یک روش جایگزین استفاده از «breakout kit» است، کابلی که یک سر آن فیبر معمولی است و سر دیگر آن فیبرهای کانکتور شده است. این امر باعث می‌شود که هر فیبر در یک کابل با استفاده از یک “جکت” خالی که در انتهای فیبر قرار می‌گیرد، ترمینال شود و سپس آن را به یک کانکتور متصل کرد. یکی از مزایای این روش این است که نیازی به اتصال مکرر فیبر به کانکتور نیست و در زمان و هزینه صرفه جویی می‌شود.
انتخاب یک روش قابل اعتماد بستگی به عملکرد مورد نیاز و اینکه آیا از فیبر سینگل مود یا مالتی مود استفاده می‌کنیم، دارد. فیبر سینگل مود برای جلوگیری از اتلاف و انعکاس نیاز به اتصال تمیزتر و دقیق‌تری دارد، بنابراین اغلب در کارخانه از قبل ترمینال می‌شود، در حالی که فیبر مالتی برای ترمینال کردن انتخاب راحت‌تری است.
نقش کریمپ کردن (Crimping)
حال در این بخش می‌خواهیم به نقش کریمپ کردن در مبحث ترمینال کردن فیبر نوری بپردازیم.
برای اتصال کانکتور به فیبر، نصاب می‌تواند از چسب یا امکان کریمپ استفاده کند. از یک اپوکسی یا سایر چسب‌ها می‌توان برای چسباندن فیبر به حلقه اتصال دهنده استفاده کرد و سپس انتهای فیبر را جلا داد. اپوکسی نیاز به پخت دارد، که این فرآیند یک شب طول می‌کشد اما می‌توان با استفاده از یک کوره پخت، سرعت آن را افزایش داد.
یک جایگزین برای اپوکسی این است که فیبر را با استفاده از کریمپ کردن متصل کنید، که در آن از یک ابزار Crimping برای اعمال نیروی مکانیکی به یک بشکه Crimping (یک آستین یا حلقه فلزی کوچک) استفاده می‌شود. بنابراین آن را تغییر شکل داده و با کانکتور پیوند محکمی ایجاد می‌کند. عملیات Crimping سریعتر از چسباندن است، اما معمولاً گرانتر بوده و می‌تواند منجر به تلفات نور، کمی بیشتر از اتصال چسب شود.
برای کریمپ کردن موفقیت آمیز، همانطور که توسط سازنده کانکتور توصیه شده است، مطمئن شوید که از ابزار کریمپ استفاده می‌کنید. اپراتور همچنین برای جلوگیری از آسیب رساندن به کانکتور و همچنین فیبر نوری، باید هنگام کریمپ کردن میزان نیروی مجازی را به کریمپ وارد کند. با وجود اینکه این روش چندان دشوار نیست، اپراتور باید به درستی آموزش دیده باشد، به ویژه زمانی که نیاز به نصب انواع مختلف کانکتور و کابل وجود دارد و هر بار باید از ابزار کریمپ و تکنیک مناسب استفاده کنند.
روش اتصال در محیط های سخت
ترمینال کردن فیبر نوری در محیط‌های سخت روش مخصوص به خود را داشته و قطعا با اتصال در محیط‌های معمولی متفاوت است.
از هر روشی که برای ترمینال کردن فیبر نوری استفاده شود، کانکتور باید برای شرایط موجود به اندازه کافی قوی و قابل اعتماد باشد. برای کاربردهای خارج از منزل، باید از یک کانکتور مناسب محیط‌های سخت مانند سری 4000 استفاده کرد. این کار از انتهای فیبر در برابر آلودگی و آسیب محافظت می‌کند و یک مهر و موم برای جلوگیری از ورود رطوبت و در نتیجه تشکیل یخ ایجاد می‌کند.
سری کانکتورهای 4000 یک رابط LC استاندارد صنعتی را، همانطور که توسط IEC 61754-20 مشخص شده است، ارائه می‌دهد. برای صرفه جویی در زمان و سهولت نصب، کانکتورها به عنوان گزینه‌های از پیش ترمینال شده در دسترس هستند، که قبلاً به یک کابل مناسب تا طول 450 متر متصل شده‌اند.
ترمینال کردن فیبرهای نوری
برای اتصال فیبرهای نوری روش‌های مختلفی وجود دارد که همگی با ترمینال کردن فیبر نوری همراه هستند. ترمینال کردن فرآیندی است که موجب آماده شدن انتهای فیبرهای نوری جهت اتصال به یکدیگر خواهد شد. از آنجاییکه این اتصالات در شرایط مختلف متفاوت بوده و نیازمند دقت و توجه بالایی هستند، ترمینال کردن فیبرهای نوری، یعنی آماده کردن فیبرها برای اتصال، نیز با هم متفاوت خواهند بود. روش‌ها درست و اصولی را امروز در این مقاله به شما گفتیم؛ چنانچه خودتان در این زمینه متخصص باشید قطعا می‌توانید کار را انجام دهید در غیراینصورت حتما از متخصصین در این حوزه کمک بگیرید تا کارتان به درستی و بدون نقص انجام شود.
محصولات مرتبط
دستگاه فیوژن
دستگاه فیوژن
دستگاه فیوژن
